Απραξίες

Φτηνές δικαιολογίες της στιγμής. Σχεδόν ολόκληρη η ζωή μας.Ψάχνουμε συνεχώς για λέξεις, που να καλύπτουν τις απραξίες μας.Λες και μας απειλούν με θάνατο, αν δεν βρούμε τις λέξεις που καλύπτουν τα κενά της ζωής μας. Όχι τραβήξτε την σκανδάλη, αν τολμάτε.Κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου,σας επιτρέπω να με σκοτώνετε. Όχι τίποτε άλλο,αλλά μπορεί και να γλιτώσω και πολλά μελλοντικά κλάματα και καταθλίψεις.

Οι υποσχέσεις είναι για τους αδύναμους, γι'αυτούς που δεν τολμούν να δουν τον κόσμο κατάματα,γιατί φοβούνται την αλήθειά του και την αυθάδεια του.  Τα λόγια φτιάχτηκαν για να τα παίρνει ο άνεμος και οι λέξεις για να γεμίζουν τις απραξίες της μίζερης ζωής μας.

Και αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, υπέμενε την μιζέρια σου,δικαιολόγησε τον εαυτό σου με λέξεις, κρύψου πίσω απ'το δάχτυλο σου, παραιτήσου απ'όλα και ζήσε για πάντα στο σκοτάδι της φτηνής και αξιολύπητης ζωής σου,που μόνος σου διάλεξες. Αλλά ποτέ μην κατηγορήσεις τους άλλους.Ήταν, νομίζω, όλα δική σου επιλογή.Και διάλεξες να ζεις με αυτήν. Καλά να πάθεις.

Τελευταία στιγμή

Απ'όλες τις στιγμές του κόσμου,έμαθες να διαλέγεις πάντα την τελευταία.Λες και ο κόσμος το κανόνισε να μην γλιτώνουμε ποτέ ο ένας απ'τον άλλο.Λες και προσπαθεί πεισματικά να μας σώσει,την ώρα που παίρνουμε τις πιο επικίνδυνες στροφές. Απ'όλες τις στιγμές του κόσμου διάλεξες πάλι την τελευταία.Μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος απόψε...

Εγκλήματα

Τις νύχτες γίνονται  τα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Απάτες και απατεώνες γίνονται ένα. 

Συνωμοσίες σιωπής,βρόμικα στημένα παιχνίδια,

κλέφτες χωρίς τους αστυνόμους.

Ύποπτοι,δολοφόνοι,νέοι ανώφελα πιασμένοι χέρι χέρι,

εραστές της μίας νύχτας,

εγκλήματα αναλλοίωτα εις τους αιώνες.

Απελπισμένες, χωρισμένες,δυστυχισμένες,

ερωτευμένες και πάει λέγοντας κι αυτό το παραμύθι.

Σκέψεις που μπλέχτηκαν ξανά και ξανά 

και είναι αδύνατο να ξεμπλεχτούν.

Και εκεί στο χάος της ζωής,ανάμεσα σε εγκλήματα και δολοφόνους, δυο βλέμματα που συναντήθηκαν τυχαίως. Και συμφώνησαν κρυφά να περιμένουν. Έτσι γύρισαν αλλού τα μάτια και αρκέστηκαν στην κρυφή τους συμφωνία. Μετά από καιρό καταδικάστηκαν σε θάνατο,

ύστερα θάφτηκαν βαθιά στο χώμα και σκεπάστηκαν με άσπρα τριαντάφυλλα. Αιωνία η μνήμη.

Φαινόμενα της φύσης...

Μια βροχή τόσο ξαφνική,ικανή να σε στείλει στο διάολο μέσα σε δευτερόλεπτα.Ένας κόκκινος ουρανός που φαίνεται να ματώνει απ'την δύναμη της βροχής. Ένας αέρας δυνατός που ρημάζει ότι βρει. Φαινόμενα της φύσης που δεν μπορείς να παίξεις μαζί τους. Της υπενθυμίζουν στις πέντε το πρωί, ότι παραμένει πολύ ακίνδυνη γι'αυτόν τον κόσμο και πολύ αφελής αν νόμισε κάποτε ότι τον νίκησε. Η δύναμη της είναι τόση που φτάνει μόνο για τους πιο αδύναμους,αυτούς που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα πολέμαγε. Αυτή η ξαφνική βροχή στις πέντε το πρωί την έκανε να σκεφτεί πως μάλλον η ζωή της δεν θα είναι έτσι όπως την θέλει. Το όνειρο να μείνει στην Γαλλία, κάποτε, για κάποιον μεγάλο έρωτα θα γίνει σκόνη που θα καλύπτει βαλίτσες που δεν θα ταξιδεύουν παρά μόνο σε απαίσια φτηνά ξενοδοχεία μιας ξεπουλημένης χώρας, που μισεί από παιδί. Ένα άλμπουμ με φωτογραφίες της στιγμής, δυο νέων απερίσκεπτα και συμπτωματικά ερωτευμένων, θα στέκει δίπλα σε ένα άλμπουμ άδειο με φωτογραφίες των πόλεων που ήθελε να ταξιδέψει. Αναμνήσεις με τρέλες και περιπέτειες ίσως να μην υπάρχουν και ίσως να μην είναι αρκετές ώστε να αντέξει την μελαγχολία που κρύβουν όλες οι στιγμές όταν γίνονται αναμνήσεις. Ένας κόσμος που πίστευε πως θα νικήσει αν έφευγε απ'την πόλη που μεγάλωσε και μίσησε όσο καμία άλλη και ένας κόσμος που ίσως ποτέ δεν θα νικήσει σε μια πόλη που χάνεται μέρα με την μέρα. Μία λίστα με όνειρα ενός εικοσάχρονου κοριτσιού που δεν αναγράφει και δεν χωράει σπίτια,οικογένεια και παιδιά ούτε για αστείο,ίσως αντικατασταθεί μεθαύριο από μια λίστα με ψώνια της εβδομάδας, από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, μιας πόλης που μισεί,μιας Ελλάδας που μισούσε από χρόνια.Μια λίστα σούπερ μάρκετ που την βρήκε κολλημένη στο ψυγείο ενός ενοικιασμένου σπιτιού, μιας παλιάς πολυκατοικίας, όμοιας με εκατοντάδες άλλες, που πληρώνει με τον μισθό μιας δουλειάς που απεχθάνεται. Μία λίστα με γάλα-ψωμί-κρέας γραμμένη πάνω από ανεκπλήρωτα όνειρα, από έναν άνθρωπο που ερωτεύτηκε τυχαία σε ένα κλαμπάκι πληρωμένης διασκέδασης,μία νύχτα που είχε πιει για να ξεχάσει ότι αγάπησε χωρίς ποτέ να αγαπηθεί.Και εκείνη την νύχτα που ερωτεύτηκε,αρκέστηκε στην σκέψη πως το να ερωτεύεσαι είναι φαινόμενο της φύσης που δεν μπορείς να παίξεις μαζί του. [Και έτσι έστειλε την ζωή της στο διάολο μέσα σε δευτερόλεπτα χωρίς να το καταλάβει] 

Νύχτες.

Υπάρχουν πολλές νύχτες που δεν γνώρισα στην ζωή μου. 
Νύχτες που κρύφτηκα.
Νύχτες που πρόδωσα.
Νύχτες που χάθηκαν στις νύχτες.

Κουράστηκα να τις φαντάζομαι.
Κουράστηκα να τις σκηνοθετώ.
Κουράστηκα άδικα για νύχτες που δεν γνώρισα.

Σιχάθηκα τα όνειρα.
Σιχάθηκα τα παιχνίδια.
Σιχάθηκα πολύ τις νύχτες που δεν γνώρισα. 

Τελείωσα με τα ψέματα. 
Τελείωσα με τις αυταπάτες.
Τελείωσα με τις νύχτες της ζωής μου που δεν γνώρισα.

Διέγραψα τους έρωτες.
Διέγραψα  τις αγάπες.
Διέγραψα και τις νύχτες που δεν γνώρισα.

Τις απαγόρευσα να επιστρέψουν.
Και αυτές κάθε τόσο έρχονται
και με κατηγορούν πως μόνο εγώ έφταιξα  
που δεν τις γνώρισα ποτέ.

μέσα σε ένα όνειρο

Ποτέ δεν είχα ακουμπήσει αυτήν την λέξη. Όπως δεν ακουμπάς και την φωτιά.Ακόμα και αν γνωρίζεις πως δεν σε καίει.Χιλιάδες άλλες λέξεις,λέξεις ασήμαντες και στιγμιαίες. Μα ποτέ αυτή. Η μοναδική αληθινή. Η μοναδική που μπορούσε να με σώσει απ' όλες τις άλλες. Κάποιο βράδυ την είχα βρει κάπου μες τα όνειρα μου. Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που έβγαινε απ'τα χείλη μου,που έβγαινε απ'την ψυχή μου.Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πως σ'αγαπάω.Τίποτε άλλο.Μοναχά αυτό. Και αν δεν πιστεύω στην αγάπη πια, είναι γι'αυτόν τον λόγο...σου είπα πως σ'αγαπαώ μέσα σε ένα όνειρο...και σ'ένα όνειρο που δεν βγήκε αληθινό.

Βράδυ 13-01-2013

Μην μου μιλάς για δρόμους.
Ξέρεις πως τους λάτρεψα πολύ κάποτε.
Σε κάποιες εποχές και  κάτι χρόνους 
που ερωτευόμουν ξανά το παρελθόν.
Τα φώτα των αυτοκινήτων από απέναντι,
τα όρια ταχύτητας που ξεπερνούσαν,
τα κόκκινα φανάρια που προσπέρναγαν
και τα φρένα που ακούγονταν 
και έσπαγαν την σιωπή μου σε κομμάτια.
Μια φωνή στο μυαλό μου να με κατηγορεί,
για λάθη που πλήρωσα ακριβά,
ένα βλέμμα που ερωτεύτηκα τυχαία,
μια ζωή που έμενε σε αναμονή
και κάτι ξεπερασμένες από ώρα προθεσμίες.
Ένα μέλλον να περιμένει στην γωνία,
κάτι όνειρα που ξεθωριάζουν στο μυαλό μου,
μια ψυχή που αναζητά αγάπη,
ένα χαμόγελο που έχασε το θάρρος
και ένα βράδυ που χάθηκε στα χρόνια της ζωής μου.

Δεν πιστεύω στον έρωτα και δεν πιστεύω στην αγάπη.
Ούτε στα παραμύθια,ούτε στις αυταπάτες των ψευδαισθήσεων μου.
Βγάλτε με απ΄την λίστα των κατά αφέλεια ονειροπόλων.
Αφαιρέστε τα συναισθήματα απ'την ψυχή μου.
Αποκαλέστε ρεαλιστικά επίγειο τον κόσμο που κινούμαι.
Απαγορεύστε τα όνειρα τα βράδια όταν κοιμάμαι.

Ξεριζώστε την καρδιά μου και πετάξτε την στα σκυλιά.
Μόνο τότε θα ησυχάσω...

Αφού το ήξερα.

Αφού το θυμάμαι.
Μου το 'χες πει σε κάποια στροφή
που πήραμε καθώς σκοτείνιαζε.
Μου ψιθύρισες πως θα φύγεις.
Και άκουσα πως δεν θα έφευγες ποτέ.

Αφού το ήξερα.

Δεν φτιάχτηκε για σένα αυτός ο κόσμος.
Αν και παραμύθι,παραείναι ψεύτικος.

Απουσία

Απουσία.

Λέξη συνοδευτική.

Συνοδεύει τον χώρο.

Συνοδεύει τον χρόνο.

Συνοδεύει και τα πρόσωπα,
Ανεξαρτήτως χώρου και 
κυρίως ανεξαρτήτως χρόνου.

Απουσία.
Λέξη απροσδιόριστη.
Και πάλι όμως.

Αναλόγως απουσίας.

Απουσία χρόνια ή προσωρινή;

Εκεί μπερδεύεται.
Μετατρέπει τα χρόνια σε προσωρινά
και αντιστρόφως.
Εκεί μπερδεύτηκα και εγώ.
Ξεκίνησα με απουσίες 
και κατέληξα σε χρόνους.

Μα ξέχασα !
Χρόνους παρελθοντικούς,
τους έχω διαγράψει προσωρινά
και μελλοντικά.

Απουσία λοιπόν,
Από εδώ και πέρα.
Μονίμως
Διαγραμμένη.