Προϊόν νοθείας

"Είμαστε το προϊόν μιας νοθείας.Καθημερινής, βάρβαρης, ανεξέλεγκτης. Νοθεύουμε τα συναισθήματά μας γιατί έχουμε μάθει να είμαστε αφύσικοι, αποκλεισμένοι από τις ισορροπίες της γης. Νοθεύουμε τη σκέψη μας ανταλλάσοντας την ελευθερία της με την ιδιοτέλεια των προσωπικών κινήτρων. Νοθεύουμε τις σχέσεις μας για να μπορέσουμε να τις διατηρήσουμε άρρωστες, τις βλέπουμε να παραπαίουν, να αποσύρονται, ακόμα και κατά την διάρκεια της ερωτικής τους ένωσης σε μια ηδονή της σιωπής. Και ευχαριστιόμαστε. Νοθεύουμε τον αέρα που αναπνέουμε, την τροφή που καταναλώνουμε, τα ραντεβού που πραγματοποιούμε, την αγάπη που δίνουμε, το χρόνο που υπολείπεται ως το τέλος. Τι ψάχνουμε; Είμαστε εμείς οι ίδιοι; Εμείς οι άλλοι; Τί;"

 ~Σταύρος Σταυρόπουλος

Εγώ

Όχι δεν πολεμάω. Ποτέ μου δεν πολέμησα. Το αντίθετο μάλιστα. Εγκαταλείπω. Χάνω.Συμβιβάζομαι. Δεν διεκδικώ. Δεν απαιτώ. Δεν τολμάω. Προσαρμόζομαι. Ντρέπομαι.Φοβάμαι. Κλαίω.Κλείνομαι στον εαυτό μου. Δεν προσπαθώ να ξεφύγω. Λυπάμαι για μένα.Αναζητώ εσένα.Λέω ψέμματα.Λέω πως δεν ξέρω. Κάνω πως δεν άκουσα.Κλείνω τα μάτια.Γυρίζω αλλού το βλέμμα.Κρύβομαι.Προσποιούμαι.Πονάω.Δεν αντέχω.

Αποφασίζω να αλλάξω.Τότε είναι που σου μοιάζω.Σε μισώ γι'αυτό.Με μισώ πιο πολύ.Πληγώνομαι και έπειτα πληγώνω.Δεν προχωρώ.Κολλάω στο παρελθόν.Ματώνω.Κοιμάμαι.Σιχαίνομαι το φως.Βλέπω εφιάλτες.Είσαι και εσύ εκεί.Πίνω για να ξεχάσω. Σε αναζητώ. Μου λείπεις. Σ' αγαπώ.Δεν σου το λέω.Δεν σου το δείχνω.Καίγομαι.Δεν πρέπει να ξέρεις.Σε διαγράφω.Φεύγω.Δεν σου λέω αντίο.Και αρχίζω πάλι απ'την αρχή.

©Οποιαδήποτε αναπαραγωγή,τροποποίηση,δημοσίευση κειμένων ή  εικόνων αυτού του ιστότοπου,χωρίς την άδεια του δημιουργού,θα θεωρείται κλεψίτυπο και θα διώκεται ποινικά για παραβίαση και εκμετάλλευση προσωπικών και πνευματικών δικαιωμάτων. 

Μονάχα μια ευχή

Αν είχες για απόψε μονάχα μια ευχή,
σε ποιο όνειρο θα διάλεγες να ζήσεις;
Ποιο απωθημένο σου θα έσβηνες;
Σε ποιο καλοκαίρι θα γυρνούσες το χρόνο;
Ποια δάκρυα θα έκρυβες;

Ποιον άνθρωπο θα αναζητούσες;
Ποια φωτογραφία θα χάζευες;
Τι πόρτα θα χτυπούσες;
Ποιο μήνυμα θα έστελνες;

Ποιον εαυτό σου θα θυσίαζες;
Τι είδους αλήθειες θα δεχόσουν;
Ποιες λέξεις ίσως να μην έλεγες;
Πόσες μάσκες σου θα έσπαγες;

Αν είχες για απόψε μονάχα μια ευχή
να ζητούσες, ώσπου η νύχτα να τελειώσει, 
να ΄σαι ευτυχισμένος. 
Και που ξέρεις, ίσως την ώρα που το εύχοσουν
ένα άστερι να χανόταν μέσα στο απέραντο μπλε του ουρανού.
Και που ξέρεις, ίσως υπάρχει κάποια νύχτα
που θα 'σαι στα αλήθεια ευτυχιμένος.

Για δυο χέρια

Για δυο χέρια. Για να τα αγαπήσω ολότελα. Για να τα κρατήσω ανάμεσα στα δικά μου. Να αισθανθώ πως μου ανήκουν και πως δεν θα μ'αφήσουν να φύγω.

Δυο χέρια.Για να 'χω κάτι να θυμάμαι καθώς θα φεύγω μακριά. Καθώς θα κλείνω τα μάτια και θα προχωράω μοναχά μπροστά. Χωρίς να κοιτάω πίσω. Χωρίς να λυπάμαι για ότι αφήνω και για ότι έχασα.

Εκείνα τα μάτια

Εκείνα τα μάτια. Υπήρχαν μόνο για να τα κοιτάζω. Απ' την πρώτη στιγμή που με τράβηξε το κενό που έκρυβαν μέσα τους.Μόνο για να τα κοιτάζω. Ο πόνος και η μοναξιά που είχαν εγκλωβιστεί στο σκούρο χρώμα τους. Συναισθήματα αφανέρωτα, που καλύπτονταν από ανούσιες, γεμάτες υποκρισία λέξεις.Μα τα μάτια  δεν μπορούσαν να με ξεγελάσουν. 

Εκείνες τις σπάνιες φορές που τα μάτια μου δεν αρνήθηκαν τα δικά σου και τα βλέμματα μας συναντήθηκαν για δευτερόλεπτα. Τόσο άντεχαν.Δευτερόλεπτα. Πολύτιμα, αναλλοίωτα, παντοτινά. Με τα δάκρυα μου καλά κρυμμένα. Με την λογική να κυριαρχεί απόλυτα πάνω στα απογορευμένα ένστικτα της καρδιάς. Με τα ψέμματα να κρύβουν όλες τις αλήθειες.

Εκείνα τα μάτια υπήρχαν μόνο για να τα κοιτάζω. Κι όσες πληγές κι αν μου άφησαν, εγώ τα συγχωρώ. Κι ακόμη και όταν δεν τα κοιτάζω,ούτε τα έχω κοντά μου, τα βλέπω μέσα μου. Και ίσως τα αγαπάω μόνο όσο μου επιτρέπουν...ίσα ίσα για να μην νιώθουν πόνο τις νύκτες που μένουν μοναχά.

Κλείσε το φως αγάπη μου

Κλείσε το φως αγάπη μου.

Μόνο με σκοτάδι μπορώ να ονειρεύομαι.

Εκεί σε βλέπω καλύτερα.

Βλέπω την ψυχή σου και την κρατώ σφιχτά στα χέρια μου.

Δεν θέλω να φύγεις.Μείνε για λίγο εδώ.

Να είμαστε μαζί για όσο η νύχτα διαρκεί.

Και ύστερα με το φως της μέρας, φύγε να σωθείς.

Άφησε μονάχα την ανάσα σου στο μέτωπο μου.

Για να 'χω κάτι να θυμάμαι από εσένα.

Κλείσε το φως αγάπη μου.

Μόνο με σκοτάδι μπορώ να σε αγγίζω.

Να σε φιλάω και να χάνομαι στην αγκαλιά σου.

Να σβήνω τα σημάδια που αφήνουν πάνω σου οι απαγορευμένες νύχτες.

Να μετράω τους χτύπους της καρδιάς σου,

και να νιώθω τις ανάσες σου πάνω στον λαιμό μου.

Να παραδίνομαι στην δύναμη σου και
να επιζητώ τα σημάδια σου  στο πρόσωπο μου.

Κλείσε το φως αγάπη μου.

Δεν θέλω να δεις τα δάκρυα που τρέχουν απ' τα μάτια μου.

Τώρα που ξέρω πως δεν ήμουν τίποτε άλλο,

παρά μονάχα, μία και μόνο νύχτα, μέσα στις νύχτες σου.

Και αν σε κρατώ είναι γιατί σήμερα σε έχασα.

Και αν σε αφήνω είναι γιατί ποτέ σου δεν μ' αγάπησες.

Και αν σε μισώ είναι γιατί κάποτε σ'αγάπησα πολύ.

Κλείσε το φως και φύγε να σωθείς.
Μόνο με σκοτάδι μπορώ να το αντέξω.

Μην με πιστέψεις

Όχι. Μην πιστέψεις αν σου πουν πως σ' αγάπησα. Δεν είναι αλήθεια. Δεν σ' αγάπησα ποτέ.

Όχι. Μην πιστέψεις αν σου πουν πως με πλήγωσες. Δεν είναι αλήθεια. Δεν με πλήγωσες ποτέ.

Όχι. Μην πιστέψεις αν σου πουν για μένα. Όχι! Μην πιστέψεις τίποτε.

Ήταν όλα παιχνίδια μια αρρωστημένης φαντασίας.

Ήταν όλα αυταπάτες μιας τρελής ψευδαίσθησης.

Ήταν όλα για σένα. 

Μοναχά για σένα.

Όχι.

Μην με πιστέψεις.