Εσύ

Έφευγες και ξαναγύριζες.
Χωρίς να υπολογίζεις.
Χωρίς να σκέφτεσαι.
Δεν ήταν αγάπη αυτό,
παρά  τυφλός εγωισμός.
Το εγώ μαζί με το εγώ σου.
Χρόνος που γέμιζες με ψέματα,
και χέρια που τα καταδίκαζες,
να μένουν αιώνια μόνα.

Το εγώ μαζί με το εγώ σου.
Ασφυκτικά κλεισμένο μέσα σου,
κατεδάφιζε κάθε ξένο εκατοστό.
Χαμένος σε δρόμους που έχουν 
για πινακίδα «Προσοχή! Καταστροφή»
Δεν ακούς, δεν βλέπεις, δεν σε νοιάζει.
Φεύγεις, γυρίζεις, και πληγώνεις.
Αδιαφορείς, κοροϊδεύεις , γελάς.
Γελάς, χωρίς να υπολογίζεις.
Ούτε συγγνώμη, ούτε ευχαριστώ.

Μάταια προσπάθησα.
Μάταια με στρίμωξα στο εγώ σου.
Δεν αλλάζεις για κανέναν.
Δεν υπάρχουν φάρμακα, 
που να γιατρεύουν δηλητήρια. 
Ούτε δικές μου ψευδαισθήσεις,
που να μπορούν να σ'αγαπούν.

 9-2-14