Yδατογραφία

Κύματα σε θάλασσες μπλε.
Εικόνες που ζωγράφισες
στον καμβά της ψυχής.
Ταξίδια με τα μάτια κλειστά
πάνω από τα σύννεφα.
Στόχος να ξεφύγεις
απ΄ το γκρι που σε πνίγει.
Να προσπαθείς να πετάξεις,
απ’ το διάστημα στη γη σου.
Να προσγειωθείς,
χωρίς να χτυπήσεις.

Γιατί τα χρώματα πονάνε.
Και οι άνθρωποι πληγώνουν.
Τα ωραία χάνονται γρήγορα
τα άσχημα μένουν ανεξίτηλα.
Οι αγάπες ξεχνιούνται
και τα καλοκαίρια πάντα αργούν.
Ο ήλιος κρύβεται,
όπως και τα αληθινά χαμόγελα
Όλα πληγώνουν και 
όλα πονάνε.

Και εσύ πάντα λείπεις.
Πάντα μου λείπεις.
Ακόμα και όταν είσαι εδώ.
Θα ΄ρθει μια μέρα
Που θα ΄μαστε μαζί
Εγώ και συ 
Σε έναν όμορφο κόσμο
Χωρίς σκοτάδι

Θα ανοίγω τα μάτια
και θα μου λες τα όνειρά σου.
Θα ακούω την δική σου καρδιά
Να χτυπάει στο δικό μου στήθος.
Θα σου κρατώ το χέρι.
Στο μέτωπο θα αφήνεις 
την ανάσα σου.
Θα σ’ αγαπώ.
Πάνω απ’ όλους.
Πάνω απ’ όλα.
Θα σε προσέχω. 
Θα σε έχω.
Μόνο για μένα.
Θα ‘μαι 
υδατογραφία 
που περιμένει 
τα χρώματα.

Θα ΄μαι 
Χρώματα
Που περιμένουν
Εσένα

1.2.2014